Geldzaken & Belasting:

Voor zover bekend, was de eerste belastingheffing die in de oudheid geheven werd te zien als: veroveringsbelasting.  In die oudheid werden volkeren uitgemoord, waarbij het goed van de uitgemoorde volkeren als belasting geïnt werd. Daarna echter moesten ook overwonnen volkeren aan hun overwinnaars periodiek belasting betalen. En dat om in leven te blijven.

De Romeinse veroveraars legden meer dan tweeduizend jaar geleden degenen die ze overwonnen, ook belastingen op.  Dat kon in die tijd ook belasting in natura zijn. En dat kon bijvoorbeeld ook betekenen dat men soldaten moest leveren voor de Romeinse legers.  Voordat de Romeinen hier waren, leefden er in onze streken Germaansche stammen, die geen belasting van elkaar hieven. En ook mede daarom, spreken velen van een geringe beschaving indertijd.

We kunnen er meer over zeggen (En bovenstaande is zeker niet het complete verhaal !). Maar één ding lijkt mij duidelijk, uit alles wat er over het ontstaan ervan te lezen valt: belastingheffing was- en is gewoon te baseren op het recht van de sterkste.

Saillante details:
Typisch dat het als: 'geringe beschaving', gekenmerkt werd (En wordt ?), als een samenleving géén belasting van haar burgers zou heffen.
En de Romeinen als Romeins volk zelf, hoefden zelf geen belasting te betalen, alleen degenen die zij overwonnen.

De tijd van nu: het is ontegenzeggelijk zo in deze tijd, dat een land moeilijk uit de verf komt zonder belastingheffing.  Bepaalde voorzieningen willen we in stand houden. En bijvoorbeeld een goede infrastructuur is ook niet onbelangrijk- en er is meer te noemen.  Allemaal zaken die veel geld kosten, maar we niet willen missen. En om dan een visie te koesteren van een land zonder belasting ? Dat getuigt niet van realiteitszin. En zelfs niet van solidariteit met elkaar. 

Ik persoonlijk, ben, gezien hoe het allemaal nu eenmaal in elkaar steekt, dus ook niet écht tegen het betalen van belastingen. Maar het moet wel redelijk blijven. En helaas gaat het daar meer en meer mis. Tevaak ook..., ten aanzien van waaraan, ons belastinggeld uitgegeven wordt.  Maar het ergste daaraan vind ik dat veel te veel mensen (Misschien uit apathie ? Gemakzucht ? Gevoel van overmacht- enzovoorts...), ook dat allemaal gewoon heel logisch vinden. 'Niet over zeuren, jóh. Is toch niks aan te doen'.
Over de zelfs steeds hogere wordende OZB, vaak bij het absurde af, daarover morren nog maar weinigen. En gemeenten, die wéten ook dat.

* Voormalig voorzitter van de Federal Reserve, Alan Greenspan (26-04-2024): "De VS kunnen elke schuld die ze hebben betalen, omdat we daarvoor altijd geld kunnen drukken".
* Maar roept dat niet de vraag op van: "Waarom dan nog belasting betalen ? Als men toch gewoon bij kan drukken" ???

OZB:  De huiseigenaar als melkkoe. 15-12-2023

Redenen... die 'men ?', aanvoert voor: OZB ? Die zijn m.i. meestal twijfelachtig.

De waarde van koopwoningen is vanaf zo ongeveer 2014 weer gestegen. Daarvoor waren ze tijdenlang gezakt in waarde. (Kreeg je toen... belasting compensatie ? We kennen het antwoord: NEE !). Woningbezitters, om zomaar eens een aspectje te noemen: die kunnen alleen maar bij het geld van hun in waarde gestegen woning als ze hun woning verkopen.  De inkomens van woningbezitters zijn niet... meegestegen met de woningprijzen vanaf zo ongeveer 2014.

Eigen Woningbezit:

Eind: 2023... Aan 'box 1- en 3 gepraat', over je eigen huis, geen gebrek. Maar voor mij staat vast, dat ze van je eigen huis af moeten blijven, als bijvoorbeeld, zoiets als het nu volgende- en onderstaande, voor jou van toepassing is.

Ik noem een voorbeeld:
Een arbeider.  Laten we hem: Simon noemen.
Simon. Begonnen als 16 jarige bouwvakker op de bouw in, laten we eens zeggen: 1968. Anno: 2024, dus: 56 Jaar geleden- en anno 2024: 72 jaar.

In 1968 had Simon geen phone, geen computer- en sowieso veel minder luxe dan de teenagers van nu.  Thuis bij zijn ouders, waar ie nog woonde stond een oude zwart, wit televisie in de huiskamer (Zonder afstandsbediening). Het toilet zat in de aan de berging aangebouwde aanbouw. En dat bestond uit een houten plank, met een rond plankje op het gat, waarna je behoeftes enkele meters naar beneden mieterde. Closetpapier hadden ze niet. Als alternatief, krantenrepen, die moeder in stukken geknipt had.

Twee jaar geleden (In 1966), hadden zijn ouders een douche geïnstalleerd- en een geisertje in de keuken, met een warmwaterkraan eronder.  In de woonkamer werd toen de houtkachel waarop water warm gemaakt werd, vervangen door een moderne kolenkachel.  Heel vaak schepte Simon uit het kolenhok, achter in de tuin, kolen in een kolenkit- en sleepte dat mee naar binnen, waar de volle kit dan naast de kolenkachel werd gezet. Zijn ouders lieten bij tijd en wijle, het kolenhok, achterin de tuin volstorten door een kolenboer.  En dan het huis zelf verder ? Overal, beneden en boven, enkel glas in de ramen.  's Winter ijsbloemen op de ruiten.

Zijn eerste jaar naar de bouw, op een ouwe fiets. Elke dag om kwart over zes uit bed. Na een eenvoudig ontbijt, 5 kilometer heen- en 5 kilometer terug, door weer en wind, zomer's en winters.  Maar ze- en hij, wisten niet beter. Zo was hun leven.
Anno: 2024 is zoiets, voor de meesten in dit land, zo goed als niet meer voorstelbaar.

Simon was van nature redelijk zuinig- en vlijtig ingesteld. Een jaar later, in 1969, mocht hij tegen een klein bedrag de: Rap, Stokvis, V3 Crown brommer van z'n vader overnemen, die net gestopt was met het werken in de fabriek. Een mooie bromfiets met een 48CC motor uit 1967.  En vanaf toen daarmee naar zijn bouwputten.

In 1969 ontmoette Simon ook een meisje in een kerkweekend, bij het gereformeerde jeugd-centrum: De Witte Hei, te Huis ter Heide in Zeist.  Laten we haar: Hilde noemen. Twee jaar later getrouwd. Hij bleef werken op de bouw, en zij bleef werken als typiste bij een landelijke krant.
Samen woonden ze in bij de ouders van Simon. Maar ze spaarden samen voor een eigen huis.  In 1973 kochten ze voor FL: 32.000 (Nu zou zo'n huis ± € 5 a: 600.000 kosten, als het niet meer is ?), een vrijstaand huisje, op een kavel van z'n 1.500 m2.

In 1974 werd hun eerste zoon geboren. Dat had als consequentie dat, ondanks 'Dolle Mina bewegingen', en een andere wind die begon op te steken, etc. etc. dat Hilde toch ontslagen werd. Gelukkig hadden beiden, door goede arbeidsethiek en samen zuinig zijn hun spaargeld voor een belangrijk deel voor het huis aangewend, en resteerde er toen nog een bedrag van zo'n FL: 15.000 om af te betalen. Iets wat met het salaris van hem kon, daar ie inmiddels ook promotie gemaakt had- en op het punt stond uitvoerder op de bouw te worden.  De daarvoor benodigde papieren, behaalde ie door aan avondstudie te doen, wat ook tol eiste van het gezinsleven.  Maar gelukkig begreep Hilde hem- en hét...
In 1976 werd een dochter geboren- en nog twee jaar later weer een zoon. 

De kinderen kosten geld, maar door 'normaal'... te doen, kwamen ze goed rond van zijn salaris. Datgene wat zijn vrouw erbij verdiende met: 'werkhuisjes', zagen ze als extra om leuke dingetjes van te doen.   Maar, nog steeds vijf dagen in de week, elke ochtend om kwart over zes uit bed. Toilet maken, een ontbijtje. Hilde gaf hem elke dag een broodtrommeltje mee- en een flesje melk.
Elke dag was ie om half acht op de bouw. Waar ie begon met alles te openen voor de werklieden.  Jaar in, jaar uit.  Elke dag plichtsgetrouw.  Simon was door puur toeval, puur door toeval en niks anders, gezegend met een goede gezondheid. Nooit ziek. Datzelfde gold voor zijn vrouw Hilde en de kinderen, die voorspoedig opgroeiden.

Elk jaar twee weken vakantie, en met een tweedehands bungalowtent ergens een camping de Veluwe op.   Inmiddels beschikte het gezin over een rode Volkswagen Type 3 Fastback, 1600.  Als inmiddels 100% uitvoerder verdiende hij goed. Maar dat moest ook wel, want ze leefden zo goed als nog, van één salaris.  In alle jaren álle verzekeringspremies, belastingen, etc. etc. wat men maar ook voor hem verzinnen kon ? Dat altijd keurig, netjes op tijd betaald. Precies zoals de overheid, verzekeraars en de belastingdienst het graag zagen- en zien. Kortom: een voorbeeldburger, een voorbeeldgezin.  Ook op die manier hielp hij mee met de opbouw van dit land, wat daardoor zo een positie kon krijgen, die niemand, ook degenen die door hun beleid laten zien, tegen mensen en gezinnen zoals hem- en hen, te zijn, toch niet meer willen missen !

En dat opbouwen, dat deed buiten het huishouden en opvoeden kinderen (Iets waar nog altijd ónterécht: suf naar gekeken wordt, maar voor de wereld, het land en maatschappij toch iets van wel degelijke waarde is !), vanaf 1990 (Hun jongste zoon ging nu naar voortgezet onderwijs), zijn vrouw ook, met een nieuwe baan, bij een bank. In al die jaren dat zij thuis geweest was, had ze tussen al het werk door, ook aan zelfstudies gedaan, die succesvol afgerond, en zodoende die baan bij een bank kunnen bemachtigen.
Financieel kregen ze het weer iets breder.

De jaren kwamen en vloden heen. 
Na 47 werkjaren, in 2015 met pensioen. Zijn vrouw een jaar later.
Nu lag er een heerlijke tijd voor hen, van vrijheid (Een soort vrijheid, die ze nooit gekend hadden).  Hun huisje was afbetaald, en op de bank schommelde een klein kapitaaltje van zo'n € 76.000.  Tijd om te gaan genieten, maar dan anders- en met meer vrijheid. Tenminste: als hun gezondheid dat toeliet.  In 2015 was hij 63 jaar. De jaren op de bouw hadden tol geëist.  Enkele vooruitzichten voor hem vanaf 2015:

- De sociale aspecten van werk (Collega's bijvoorbeeld), dat hield ineens op
- Solliciteren uitgesloten met voor een deel, een oud(er) versleten lichaam
- Hoe hij het ook wend of keert en wat hij ook geregeld heeft ? Toch: inkomensverlies
- Gevoel van nutteloosheid. Toekomstperspectieven ontbraken voor een deel
- Statistisch gezien, zou zijn gezondheid verder verslechteren binnen enkele jaren
- Sterkere confrontatie met het feit dat het leven, zijn leven eindig is
- En er zal meer op te noemen zijn...

Kortom: een geheel andere toekomst voor je nu, dan bijvoorbeeld een teenager.

Maar goed. zo is het leven nu eenmaal. Met een beetje mazzel had ie nog een redelijke tien jaar voor de boeg. Maar hoe snel vliegt de tijd ?  Hij dacht na over zijn leven. Het was goed geweest.  Als jongere begonnen met zo goed als niets- en in de loop der tijd door te werken, zijn leven met alles daarbij (Inclusief vrouw- en kids) opgebouwd.

De grote tuin bij het huis, waar ze altijd waren blijven wonen, in het dorp waar ze altijd bijgehoord hadden- en nog.  Een tuinman kwam eens per week langs.  Dát konden ze zich veroorloven- en daardoor lag alles er keurig bij. Inclusief de moestuin.  Door de bloeiende Geraniums keek ie door de ruiten.  De stokbonen stonden er goed bij.  Hij keek naar rechts. Zijn vrouw hing de was op.  Een paar eigen kippen: Jersy PFas Giants met de haan, liepen in haar buurt.

Een glimlach: die grote haan leek zijn vrouw wel te bewaken. 'Laat er geen onverlaat bij haar in de buurt komen'.  Hij knikte. Ze hadden het toch nog wel goed samen. De kinderen hadden in de wereld hun eigen stek gevonden.  In de wereld. Alle drie in het buitenland. Af en toe kwamen ze eens op bezoek.  Dat waren altijd mooie momenten.  Zeker als de kleinkinderen dan meekwamen.  Weer een blik naar buiten. De drie grote eikebomen achterin de tuin, waarin nog restanten van de boomhut zaten, die zijn zoons hadden gebouwd met hulp van hem, toen ze nog jong waren.
Een zucht.
Hij keek op. Zijn vrouw kwam weer binnen.
'Kopje thee' ?
Hij knikte. 'Goed'.

Ze waren nog samen. Natuurlijk hadden ze hun meningsverschillen gehad. Maar ze bleven samen. Momenteel nog gezond ook nog, buiten het feit dat hijzelf door het werk in de bouw wel wat klachten had.  Die gebreken waren nu nog verwaarloosbaar. Maar hoe lang nog ?

En wat hadden ze samen, in- en door hun arbeidszame leven bereikt ?
- Eigen huisje vrij
- Goede auto voor de deur
- De kinderen konden zichzelf redden
- Ze trokken er periodiek op uit met de elektrische fietsen
- Twee keer per jaar op vakantie
- Geen financiële zorgen
- Een stukje van een zekerheidsgevoel
- Voor zover in hun vermogen lag ? Deden ze normaal actief mee in het dorp

Slecht hadden ze het niet. Maar ja: daar was wél een zeer lange periode van hard werken voor beide aan vooraf gegaan.  Aankomen waaien, was het ze allemaal niet.  Beide hadden de handjes laten wapperen in hun leven. Hun handjes uit de mouwen gestoken. Mogen zij in hun laatste periode van hun leven, waarin het besef van eindigheid, steeds manifester zal worden voor hen, mogen zij dán... nog wat genieten ? Mogen zij dan nog een laatste beetje zekerheid houden, etc. Etc. ?

* commentaar:
En deze mensen. Dit soort mensen, die moet je, nadat ze op de gebruikelijke en normale manier uit het arbeidsproces gestapt zijn, met rust laten.  Ze zijn geen miljárdair geworden.  Ze zijn ook geen miljonair geworden.  Hun kapitaal zit in de woning, die door puur... toevallige omstandigheden gestegen is in waarde.  Voor hetzelfde geld was het gedaald in waarde.  Ook in 1973 was de aankoop een gok. FL: 32.000 was ook toen veel geld. Ze hadden het risico genomen.  En dat dat toevallig uiteindelijk niet slecht voor hen uitpakte, daar hadden zij geen invloed op.

Ze zijn beide met welverdiend pensioen.  En dát, mag je in gevallen van zulke mensen niet afromen.  Een nieuw pensioenstelsel, ten nadele van hen (Want daar komt dat nieuwe pensioenstelsel gewoon op neer !!!), dat moet teruggedraaid worden.  Dat is te misdadig voor woorden.  Dat nieuwe pensioenstelsel ziet het levenslicht ook, vanwege financieel wánbeheer.  Een financieel 'wanbeheer, wat men in feite bewust... tégen het Nederlandse volk gevoerd heeft !

Statistisch hebben Simon en Hilde nog maar weinig gezonde jaren voor de boeg.  Mogen ze dus in hun eindstadium (Want onmiskenbaar zitten ze daarin), nog enkele jaren genieten van wat het leven te bieden heeft ???
Néé. Klaarblijkelijk mag dat niet !

Wat komt er namelijk op die mensen af:
Zoals al genoemd door mij: het nieuwe pensioenstelsel.  Een onbezorgde oude dag. Dat is waar ook mensen na een leven lang werken behoefte aan hebben. Maar enorme aantallen van (Oudere) Nederlanders dreigen gekort te worden op hun pensioen. En of daarvoor legitimatie te vinden is, met een stelling dat voor het niet... korten, dat het dáárvoor, te slecht gaat in Nederland ? Ikzelf twijfel daar sterk aan.

En waar hebben ze anno: 2024 nog meer mee te dealen ?

Duurdere boodschappen- en hogere energierekeningen. (Telegraaf, d.d.: 14-09-2023: "Gepensioneerden [Dus: ouderen !] die gingen er in 2022 flink op achteruit. Gepensioneerden zagen hun koopkracht met ruim 3 procent uitgehold worden).

Hun eigen, vrijgewerkte huisjes kunnen inmiddels extra belast worden.

'Men ?', aast op hun, door de jaren heen, zelf opgebouwde bescheiden, eigen vermogen.

Ze "moeten", maar naar kleinere huizen toe, zodat hun mooiere woningen vrijkomen.

Het zijn makkelijke slachtoffers, om te beroven- of via Internetoplichting.

Ouderen hebben statistisch gezien, meer moeite in het moderne verkeer.

Grotere kans op ongevallen in- en rondom het huis.

Etc. Etc. ...

Aan de Linkse kant van het politieke spectrum praatte men ook al over zorgminderen bij: 70 plussers.  Er wordt/werd ook gewoon gesteld dat een operatie uitvoeren bij een patient van boven de 70 jaar niet altijd het beste is, voor de patiënt zelf.  Dan zou er eerst een soort van: Kwetsbaarheidstest uitgevoerd moeten worden, om aan de hand van de uitkomsten daarvan te zien of opereren nog zin heeft ?  En daarna gaat een arts dan bepalen wat de kansen op sterfte zijn- of forse achteruitgang als de operatie achter de rug is.

Al met al, zelfs als we van goede bedoelingen- enzovoorts uitgaan, neemt het toch het idee niet weg, neemt het groeiende beeldvorming niet weg, dat men, en dan natuurlijk even: Zwart/Wit geschetst... dat men het liefst ziet, dat als je de arbeidsmarkt verlaat- en je niet meer uitgebuit kunt worden door het (Groot)- kapitaal ? Dat je dan eigenlijk wel af mag sterven. Want dan ben je zogesteld: van nul en generlei waarde meer voor de maatschappij, het land en de economische belang. Je wordt dan als een kostenpost gezien. En daar wil men vanaf (En het liefst ook nog: niet al je vermogen naar je bloedeigen kinderen, maar alles naar de Staat ! De Staat, die door eigen financieel wanbeheer altijd geld tekort komt).

In de nieuwe, helaas hoofdzakelijk: Linkse visies (Waarbij je eigenlijk juist van: Links het niet zou verwachten !!!), is het inmiddels: asociaal, dat mensen, zoals Simon en Hilde, zo geschetst in het voorbeeldverhaal, het kapitaal hebben, wát ze hebben.  Wat wordt dáár (Zeer ónterecht !), afgunstig- en jaloers naar gekeken.  Hoe het komt, dat zij hebben, wát zij hebben ? Dat zij daarvoor hun levenlang, hun handjes flink hebben laten wapperen- en nog veel meer... Dát speelt geen enkele rol van betekenis meer. Ze hebben het. Dát is leidend. En dát is tegenwoordig bijna een misdaad, die bestraft moet worden met hogere lasten, hogere belastingaanslagen, Bankkosten- en verzint u het maar...

Dat hun kapitaal per definitie weer terugkomt in de maatschappij, meestal via hun kinderen die het erven- en meestal uitgeven, ook dát doet niet ter zake. Men wil dat geld nu... NU ! Alles bij elkaar- en wat mij betreft: een grof schandaal hoe men met ouderen, waar we door de bank genomen, toch wel iets aan te danken hebben, omgaat- en er te vaak op een foute, te negatieve manier tegen aankijkt, enzovoorts...

Ten aanzien van ouderen, zoals ik ze schetste, met het voorbeeld van Simon en Hilde: geen gelul meer over dingen zoals over: box 1, box 3- en het anderzijds aanpakken van hun eigen huis.  Dat is wat mij betreft, zelfs tot aan het zwaar mensonterende, misdadige aan toe.

En daarbij dan nog eens wat: Werken ?! Wérken ! Dat moest toch lonen ? Nou dan ! En kom mij niet aan met, dat daarmee: lonen in sociale zin, bedoeld werd- en wordt. Werken, dat moet in eerste instantie, altijd... als éérste lonen, in klinkende munt. En echt helemaal niets anders. Daarna pas komt de rest.

En wat dan nu de politiek betreft ? Wat mij betreft: kijk dus ook omwille van dit soort dingen..., goed naar wat een partij wil !  En stem dan dáárrrrrr uw keuze op af.