|
Anno: 2023... Aan 'box 1- en 3 gepraat',
over je eigen huis, geen gebrek.
Maar voor mij staat vast, dat ze van je eigen
huis af moeten blijven, als bijvoorbeeld, zoiets
als het nu volgende- en onderstaande, voor jou
van toepassing is.
Ik noem een voorbeeld:
Een arbeider. Laten we hem: Simon noemen.
Simon. Begonnen als 16 jarige bouwvakker op de bouw in,
laten we eens zeggen: 1968. 55 Jaar geleden.
Anno 2023: 71 jaar.
In 1968 had Simon nog geen phone, geen computer-
en sowieso veel minder luxe dan jongeren van 16
jaar, in deze tijd. Thuis bij zijn ouders, waar
ie nog bij inwoonde stond een oude zwart, wit
televisie. Zonder afstandsbediening. Het toilet
zat in de aanbouw- en bestond uit een houten
plank, met een rond plankje op het gat, waarna
je behoeftes enkele meters naar beneden mieterde.
Closetpapier hadden ze niet. Als alternatief,
krantenrepen, die moeder in stukken geknipt had.
Twee jaar geleden een douche geïnstalleerd- en
een geisertje in de keuken, met een
warmwaterkraan eronder. Alleen in de woonkamer
een kolenkachel, en overal, beneden en boven,
enkel glas in de ramen. 's Winter
ijsbloemen op de ruiten.
Zijn eerste jaar naar de bouw, op een ouwe fiets. Elke dag
om kwart over zes uit bed. Na een eenvoudig
ontbijt, een 5 kilometer heen en 5 kilometer
terug, door weer en wind, zomer's en winters.
Maar ze- en hij wisten niet beter. Zo was hun
leven.
Anno: 2023, zo goed als niet meer voorstelbaar.
Simon was van nature redelijk zuinig- en vlijtig
ingesteld. Een jaar later, in 1969, mocht hij tegen een
klein bedrag de: Rap, Stokvis, V3 Crown brommer
van z'n vader overnemen, die net gestopt was met
het werken in de fabriek. Een mooie bromfiets
met een 48CC motor uit 1967. En vanaf toen daarmee naar
zijn bouwputten.
In 1969 ontmoette Simon een meisje in een kerkweekend,
bij het gereformeerde jeugd-centrum: De Witte Hei,
te Huis ter Heide in Zeist. Laten we haar:
Hilde noemen.
Twee jaar
later getrouwd. Hij bleef werken op de bouw, en
zij bleef werken als typiste bij een landelijke
krant.
Samen woonden ze in bij de ouders van Simon. Maar ze spaarden samen voor een eigen huis.
In 1973 kochten ze voor FL: 32.000 (Nu zou zo'n huis ± €
5 a: 600.000 kosten), een vrijstaand huisje,
op een kavel van z'n 1.500 m2.
In 1974 werd hun eerste zoon geboren. Dat had
als consequentie dat, ondanks 'Dolle Mina
bewegingen', een andere wind die opstak, etc.
etc. dat Hilde ontslagen werd. Gelukkig
had-den beiden, door goede arbeidsethiek en samen
zuinig zijn hun spaargeld voor een belang-rijk
deel voor het huis aangewend, en resteerde er
toen nog een bedrag van z'on FL: 15.000 om af te
betalen. Iets wat met het salaris van hem kon,
daar ie inmiddels ook promotie gemaakt had- en
op het punt stond uitvoerder op de bouw te
worden. Daarvoor benodigde
papieren behaalde ie door aan avondstudie te
doen, wat ook tol eiste van het gezinsleven.
Maar gelukkig begreep Hilde hem- en het.
In 1976 werd een dochter geboren- en nog twee
jaar later weer een zoon.
De kinderen kosten geld, maar door 'normaal'...
te doen, kwamen ze goed rond van zijn salaris.
Datgene wat zijn vrouw erbij verdiende met: 'werkhuisjes',
zagen ze als extra om leuke dingetjes van te
doen.
En nog steeds vijf dagen in de week, elke ochtend om kwart
over zes uit bed. Toilet maken, een ontbijtje.
Hilde gaf hem elke dag een broodtrommeltje
mee- en een flesje melk.
Elke dag was ie om half acht op de bouw. Waar ie
begon met alles te openen voor de werklieden.
Jaar in, jaar uit. Elke dag plichtsgetrouw.
Simon was door puur toeval gezegend met een goede
gezondheid. Nooit ziek. Datzelfde gold voor zijn
vrouw Hilde en de kinderen, die voorspoedig opgroeiden.
Elk jaar twee weken vakantie, en met een
tweedehands bungalowtent ergens een camping de
Veluwe op. Inmiddels beschikte het gezin
over een rode Volkswagen Type 3 Fastback, 1600.
Als inmiddels 100% uitvoerder verdiende hij
goed. Maar dat moest ook wel, want ze leefden zo
goed als nog van één salaris. In alle jaren
álle verzekeringspremies, belastingen, etc. etc.
wat men maar voor hem verzinnen kon, altijd keurig, netjes op tijd betaald. Precies zoals
de overheid, verzekeraars en de belastingdienst het graag
zagen en zien. Kortom: een voorbeeldburger, een
voorbeeldgezin. Ook op die manier hielp
hij mee met de opbouw van dit land, wat daardoor
zo een positie kon krijgen, die niemand, ook
degenen die door hun beleid laten zien, tegen
mensen en gezinnen zoals hem en hen, te zijn,
niet meer willen missen !
En dat opbouwen, dat deed buiten het huishouden en opvoeden
kinderen (Iets waar nog altijd ónterécht: suf
naar gekeken wordt, maar voor de wereld, het
land en maatschappij toch iets van wel degelijke
waarde is !), vanaf 1990 (Hun jongste zoon ging
nu naar voortgezet onderwijs), zijn vrouw ook
met een nieuwe baan, bij een bank. In al die
jaren dat zij thuis geweest was, had ze tussen
al
het werk door, ook aan zelfstudies gedaan, die
succesvol afgerond, en zodoende die baan bij een
bank kunnen bemachtigen.
Financieel kregen ze het weer iets breder.
De jaren kwamen en vloden heen.
Na 47 werkjaren, in 2015 met pensioen. Zijn
vrouw een jaar later.
Nu lag er een heerlijke tijd voor hen, van
vrijheid (Een soort vrijheid, die ze nooit
gekend hadden). Hun huisje was afbetaald,
en op de bank schommelde een klein kapitaaltje
van zo'n € 76.000. Tijd om te gaan
genieten, maar dan anders en met meer vrijheid.
Tenminste: als hun gezondheid dat toeliet.
In 2015 was hij 63 jaar. De jaren op de bouw
hadden tol geëist. Enkele vooruitzichten
voor hem vanaf 2015:
- De sociale aspecten van werk (Collega's
bijvoorbeeld), dat hield ineens op
- Solliciteren uitgesloten met voor een deel,
een oud(er) versleten lichaam
- Hoe hij het ook wend of keert en wat hij ook
geregeld heeft ? Toch: inkomensverlies
- Gevoel van nutteloosheid.
Toekomstperspectieven ontbraken voor een deel
- Statistisch gezien, zou zijn gezondheid verder
verslechteren binnen enkele jaren
- Sterkere confrontatie met het feit dat het
leven, zijn leven eindig is
- En er zal meer op te noemen zijn
Kortom: een geheel andere toekomst voor je nu,
dan bijvoorbeeld een teenager.
Maar goed. zo is het leven nu eenmaal. Met een beetje mazzel had ie nog een
redelijke tien jaar voor de boeg. Maar hoe snel
vliegt de tijd ? Hij dacht na over zijn
leven. Het was goed geweest. Als
jongere begonnen met zo goed als niets- en in de
loop der tijd door te werken, zijn leven met
alles daarbij (Inclusief vrouw en kids)
opgebouwd.
De grote tuin bij het huis, waar ze altijd waren
blijven wonen, in het dorp waar ze altijd
bijgehoord hadden- en nog. Een tuinman
kwam eens per week langs. Dát konden ze
zich veroorloven- en daardoor lag alles er
keurig bij. Inclusief de moestuin. Door de
bloeiende Geraniums keek ie door de ruiten. De stokbonen stonden er goed bij.
Hij keek naar rechts. Zijn vrouw hing de was op.
Een paar eigen kippen: Jersy Giants met de haan,
liepen in haar buurt.
Een glimlach: die grote haan leek zijn vrouw wel
te bewaken. 'Laat er geen onverlaat bij haar in
de buurt komen'. Hij knikte.
Ze hadden het toch nog wel goed samen.
De kinderen hadden in de wereld hun eigen stek
gevonden. In de wereld. Alle drie in het
buitenland. Af en toe kwamen ze eens op bezoek.
Dat waren altijd mooie momenten. Zeker als
de kleinkinderen dan meekwamen.
Weer een blik naar buiten. De drie grote
eikebomen achterin de tuin, waarin nog restanten
van de boomhut zaten, die zijn zoons hadden
gebouwd met hulp van hem, toen ze nog jong waren.
Een zucht.
Hij keek op.
Zijn vrouw kwam weer binnen.
'Kopje thee' ?
Hij knikte. 'Goed'.
Ze waren nog samen. Natuurlijk hadden ze hun
meningsverschillen gehad. Maar ze bleven samen.
Momenteel nog gezond ook nog, buiten het feit
dat hijzelf door het werk in de bouw wel wat
klachten had. Die fysieke gebreken waren
nog klein, maar hoe lang nog ?
En wat hadden ze samen bereikt ?
- Eigen huisje vrij
- Goede auto voor de deur
- De kinderen konden zichzelf redden
- Ze trokken er periodiek op uit met de
elektrische fietsen
- Twee keer per jaar op vakantie
- Geen financiële zorgen
- Een stukje van een zekerheidsgevoel
- Voor zover in hun vermogen lag ? Deden ze
normaal actief mee in het dorp
Tsja. Zo enorm slecht hadden ze het nog niet.
Maar ja: daar was wél een zeer lange periode van hard
werken voor beide aan vooraf gegaan.
Aan komen waaien was het ze allemaal niet. Beide
hadden de handjes laten wapperen in hun leven.
Hun handjes uit de mouwen gestoken.
Mogen ze de laatste periode in hun leven dán...
nog wat genieten ? Mogen ze dan nog wat
zekerheid houden ?
* commentaar:
En deze mensen. Deze mensen, die moet je nadat
ze op de gebruikelijke en normale manier uit het
arbeidsproces gestapt zijn, met rust laten. Ze zijn geen miljardair geworden.
Ze zijn ook geen miljonair geworden. Hun
kapitaal zit in de woning, die door puur...
toevallige omstandigheden gestegen is in waarde.
Voor hetzelfde geld was het gedaald in waarde.
Ook in 1973 was de aankoop een gok. FL: 32.000
was ook toen veel geld. Ze hadden het risico
genomen. En dat dat
toevallig uiteindelijk niet slecht voor hen uitpakte, daar
hadden zij geen invloed op.
Ze zijn beide met welverdiend pensioen.
En dát, mag je in gevallen van zulke mensen niet
afromen. Het pensioenstelsel ten nadele
van hen (Want daar komt dat nieuwe
pensioen-stelsel gewoon op neer !!!), dat moet
teruggedraaid worden. Het nieuwe
pensioenstelsel is gewoon te misdadig voor
woorden. Het gebeurt ook gewoon door eigen
financieel wanbeleid, wat men bewust (In feite:
bewúst... tégen het Hollandse volk) zo gevoert
heeft !
Statistisch hebben ze nog maar weinig gezonde
jaren voor de boeg. Mogen ze dus in hun
eindstadium (Want feitelijk zitten ze daarin), nog enkele
jaren genieten van wat
het leven te bieden heeft ???
Néé. Klaarblijkelijk mag dat (Helaas
hoofdzakelijk van: LINKS), niet !
Wat komt er namelijk op die mensen af:
Het nieuwe pensioenstelsel. Een onbezorgde
oude dag. Dat is waar ook mensen na een leven
lang werken behoefte aan hebben. Maar enorme
aantallen van (Oudere) Nederlanders dreigen
gekort te worden op hun pensioen. En of daarvoor
legitimatie te vinden is, met een stelling dat
voor het niet... korten, dat het dáárvoor, te
slecht gaat in Nederland ? Ikzelf twijfel daar
toch wel even heel erg sterk aan.
En waar hebben ze onder meer, nog meer mee te
dealen ?
Met o.a.:
- Duurdere boodschappen- en hogere
energierekeningen.
(Telegraaf, d.d.: 14-09-2023: "Gepensioneerden [Dus: ouderen !] die
gingen er in 2022 flink
op achteruit. Gepensioneerden zagen hun koopkracht met
ruim 3 procent uitgehold worden).
- Hun eigen huisjes kunnen extra belast worden.
- Hun zelf opgebouwde eigen vermogen, daar wil
men steeds meer van af snoepen.
- Ze "moeten", naar kleinere huizen toe, zodat
hun woningen vrijkomen.
- Het zijn makkelijker slachtoffers, om te
beroven- of via Internetoplichting.
- Ouderen hebben statistisch gezien, meer moeite
in het verkeer
- Grotere kans op ongevallen in- en rondom het
huis
- Etc. Etc. ...
Aan de Linkse kant van het
politieke spectrum praatte men ook al over
zorgminderen bij: 70 plussers. Er wordt/werd
ook gewoon gesteld dat een operatie uitvoeren
bij een patient van boven de 70 jaar niet altijd
het beste is, voor de patiënt zelf. Dan
zou er eerst een soort van: Kwetsbaarheidstest
uitgevoerd moeten worden, om aan de hand van de
uitkomsten daarvan te zien of opereren nog zin
heeft ? En daarna gaat een arts dan
bepalen wat de kansen op sterfte zijn- of forse
achteruitgang als de operatie achter de rug is.
Al met al, zelfs als we van goede bedoelingen en
de juiste integriteit enzovoorts uitgaan, neemt
het toch het idee niet weg, neemt het groeiende
beeldvorming niet weg, dat men, en dan
natuurlijk even: Zwart/Wit geschetst... dat men
het liefst ziet, dat als je de arbeids-markt
verlaat- en je niet meer uitgebuit kunt worden
door het (Groot)- kapitaal ? Dat je dan
eigenlijk wel af mag sterven. Want dan ben je
zogesteld: van nul en generlei waarde meer voor
de maatschappij, het land en de economische
belang. Je wordt dan als een kostenpost gezien.
En daar wil men vanaf.
In de nieuwe, helaas hoofdzakelijk: Linkse
visies, is
het inmiddels: asociaal dat mensen, zoals Simon
en Hilde, zo geschetst in het voorbeeldverhaal, het
kapitaal hebben, wát ze hebben. Wat wordt
dáár (Zeer ónterecht !), afgunstig naar gekeken.
Hoe het komt, dat zij hebben, wát zij hebben ?
Dat zij daarvoor hun levenlang, hun handjes
flink hebben laten wapperen en nog veel meer...
Dát speelt geen rol. Ze hebben het. En dát is
tegenwoordig bijna een misdaad, die bestraft
moet worden met hogere lasten, hogere
belastingaanslagen, Bankkosten- en verzint u het
maar...
Dat hun kapitaal per definitie weer terugkomt in
de maatschappij, meestal via hun kinderen die
het erven- en meestal uitgeven, ook dat doet
niet ter zake. Men wil dat geld nu...
Alles bij elkaar- en wat mij betreft: een grof schandaal
hoe men te vaak met ouderen, waar we door de
bank genomen wel iets aan te danken hebben,
omgaat- en er te vaak op een foute, te negatieve
manier tegen aankijkt, enzovoorts, als men het mij vraagt.
Ten aanzien van ouderen, zoals ik ze schetste,
met het voorbeeld van Simon en Hilde: geen gelul
meer over dingen zoals over: box 1, box 3- en
het anderzijds aanpakken van hun eigen huis.
Dat is wat mij betreft, zelfs tot aan het zwaar
mensonterende, misdadige aan toe.
En daarbij nogeens wat: Werken ?! Dat moest toch
lonen ? Nou dan !
En kom mij niet aan met, dat daarmee: lonen in
sociale zin, bedoeld werd- en wordt.
Werken, dat moet in eerste instantie altijd...
als eerste lonen, in klinkende munt. En echt
helemaal niets anders. Daarna pas komt de rest.
Kijk dus ook omwille van dit soort
dingen..., goed naar wat een partij wil ! En stem dan daar uw keuze op af op: 22 november, 2023.
|